Misschien weer een bijzonder stukje geschiedenis dat God aan het schrijven is erbij. Deze keer in Brabant, waar qua evangelie relatief weinig gebeurt. Maar God zou best wel eens een plannetje kunnen hebben.
Een aantal jaar geleden, vers terug uit Aruba, sprak ik in Veghel. Bij een medewerkersavond van een kinderkamp (‘Schatgraven’), waar tieners uit de omgeving worden ingezet om er voor de kinderen te zijn – maar waar deze tieners zelf dan meteen ook het evangelie horen. Hier kwamen een aantal van die tieners tot geloof. Maar het was erg lastig een goede kerk voor ze in de buurt vinden – en dat terwijl er eentje (voorheen nominaal katholiek) uit zichzelf echt de openbaring kreeg: “Nu zie ik in hoe belangrijk het is echt elke week naar de kerk te gaan”.
Dus sindsdien bid ik voor Veghel en omstreken. Naast Veghel bad ik de laatste jaren maar specifiek voor één andere plaats: Waalwijk. En daar is er nu ook eentje aan het ontstaan!
Groot was dus de verwachting toen we als VPE een berichtje kregen uit deze regio. Helaas bleek na een bezoekje samen met de regioleider VPE Zuid, dit geen goede match. Teleurgesteld begon ik te bidden. En moest ik denken aan de nichtjes van onze voormalige jeugdleiders: zou het wat voor hen zijn met hun (a.s.) echtgenoten? Ik kende ze niet echt. Maar ‘toevallig’ vroegen die jeugdleiders precies die week of ik even langs wilde komen voor iets, en kon ik het ze precies voorleggen. ‘Ga ervoor’ kreeg ik mee, en een week later zat ik ineens bij één van die nichtjes en haar man, jonge ouders, op de bank onder de grote rivieren in het land van de zachte G.
De man van het stel was in zijn studentijd al betrokken bij een startende kerk in Rotterdam. En samen hadden ze zo’n hart voor het bereiken van hun ongelovigen vrienden, familie en streekgenoten. Het was een soort ontroerend thuiskomen bij elkaar, zo’n directe herkenning van de Heilige Geest in de ander!
Een Alphacursus stelde ik voor, denkend aan het succes ervan als start in Raalte. Daar hadden ze wel oren naar. Om daarna te kijken wat er qua gemeentevorming uit zou kunnen ontstaan, samen met ons.
“We hebben best wat vrienden die niet geloven, maar allemaal zeggen jaloers te zijn op hoe we in het leven staan”. Inmiddels hebben een aantal daarvan, jonge mensen allemaal, al toegezegd mee te gaan doen. Na de zomervakantie starten is het idee.
We weten dat in zo’n onbekend avontuur, zo’n nieuw hoofdstuk aan de Handelingen van de Heilige Geest, het knetterbelangrijk is je gedragen voelen door een kerkfamilie. Je eigen stam, je tribe die snapt waar je mee bezig bent. Dus we hebben ze uitgenodigd aan te haken bij onze LEEF! Code Avonden. Dat zijn de momenten waar we cultuur, familie, warmte en waarden bouwen, met onze gezamenlijke kerken in Overijssel. Met de hele hap voor ze gebeden, over ze geprofeteerd, samen gebeden en aanbeden. En natuurlijk veel samen gegeten – daar zijn zowel Indo’s als Brabanders niet vies van.
Bid voor dit stel, bid voor Veghel en omstreken (Uden, St. Oedenrode, Schijndel, Gemert – dat soort plekken). Ons hart schreeuwt het uit naar de Heer van de Oogst: laten er arbeiders zijn die de oogst daar binnen kunnen halen. Immers Jezus zegt dat de oogst niet het probleem is: er zijn ALTIJD in elk seizoen mensen die gered kunnen worden. ALS er maar iemand is die zegt: “Hier ben ik Heer, stuur mij”. We denken hen in dit stel te hebben gevonden, in ieder geval voor deze fase – en wie weet nog veel meer. En hopelijk ook net zo goed in jullie die dit lezen: door te bidden, misschien mee te helpen bouwen af en toe, en door financiële steun.
Meer Jezus in Meer Brabanders!
Ken je iemand die naar deze Alphacursus zou moeten gaan? Laat het ons weten!
