Vul dit huis met Uw glorie,
vul dit huis met Uw aanwezigheid.
Want alles is door U, alles is tot U.
Openbaar aan ons Uw heerlijkheid.
Heilig, heilig is de Heer.
Jezus is Koning
Breng hulde, geef Hem eer
De Farizeeër bij Opwekking
Ik sprak op de pinksterconferentie van Opwekking. Vrijdagavond, dus het weekend erna was ik klaar. Opwekking had gevraagd of we als sprekers zoveel mogelijk de hele conferentie erbij konden blijven, dus dat deed ik braaf. Er waren aparte rijen stoelen vooraan, naast het podium voor ons gereserveerd.
Je wil zoiets nooit belangrijk gaan vinden. Je wil zoiets alleen doen voor de eer van de Heer, niet om eer van mensen te krijgen. Maar toch.
Op zondagavond was de genezingsdienst. Het regende pijpenstelen buiten, en binnen volle bak. Opeens waren onze vaste stoelen bezet. Er was nog net een plekje daar vooraan. Nathalie zei dat we misschien maar beter een plek in de zaal meer naar achter moesten zoeken, omdat er meer mensen in het ‘VIP-vak’ zaten dan normaal. Ik antwoordde licht verontwaardigd: ‘Nou, als ze ons naar achter sturen, dan ga ik naar huis hoor!’
Aanbidding begon, dus ik als brave pinksterjongen mijn handen omhoog. Maar… de Heer was weg. Niet echt theologisch weg, je snapt me. Maar die open lijn met God waar ik zo van houd en waar we allemaal van leven… alsof ie doorgeknipt was.
Ik vraag met een halve gedachte aan de Heer wat er is, en dan is het de Heilige Geest die ons ‘de woorden van Jezus in herinnering brengt’ (Joh. 14:26). In dit geval geen gezellige: “De Farizeeërs HOUDEN VAN DE EREPLAATSEN bij feestmaaltijden en synagogen” (Matt. 23:6).
Ik zakte in elkaar. Vernederde me voor de Heer. Vroeg vergeving aan mijn vrouw. Hoe snel kan zoiets je hart binnenkomen? We beginnen als het goed is allemaal puur, maar God zegt ons ‘ons hart te bewaren boven alles wat er te bewaren is’ (Spr. 4:23).
Als God echt komt met Zijn glorie
Als God de boel écht gaat vullen met Zijn glorie, kan dat nog wel eens een stuk gevaarlijker zijn dan we denken. Gods glorie is sowieso dodelijk. Het betekent sterven aan onszelf… of écht sterven.
InSalvation heeft ons gezegend met dit lied. Maar door hun – voor sommigen – controversiële besluit van laatst om een concert te annuleren, misschien ook wel met ‘meer dan een lied’… met een toetsing van ons hart als kerk. Kan ons huis de glorie aan?
Aanbidden op eigen risico
In de Bijbel kon aanbidding best flinke gezondheidsklachten veroorzaken. Ik bedoel geen hernia van je handen te hoog de lucht in steken, of versleten knieën van het knielen. Ook niet geraakt worden door een losgeslagen charismatische vlag – al zijn daar ook gevallen van bekend! Nee, in de Bijbel zien we tijdens aanbidding soms doden en gewonden vallen.:
- Nadab en Abihu, zonen van Aäron, stierven toen ze vreemd vuur brachten op het altaar: ‘Er ging vuur uit van het aangezicht van de HEER, zodat zij stierven’ (Lev. 10:2), en Mozes zei toen: ‘Dit is wat de HEER gesproken heeft: In hen die tot Mij naderen, zal Ik geheiligd worden…’
- Uzza stierf toen hij de ark wilde opvang die begon te schuiven op een kar (1 Kron. 13:10).
- Ananias en Saffira stierven toen ze logen over de opbrengst van hun stuk grond (Hand. 5:1-11).
Niet alle aanbidding is OK
Aanbidding wordt niet zomaar aanvaard. God snapt echt wel waar mensen vandaan komen. Heel veel protocolfouten worden door God genegeerd, omdat Hij het pure hart van mensen ziet. En het hoeft niet allemaal perfect: de rechtvaardige ‘valt zeven keer… maar staat weer op! (Spr. 24:16), en God ‘kan meevoelen met al onze zwakheden’ (Heb. 4:15). Maar Jezus zegt wel:
Als je je offergave naar het altaar brengt en je je daar herinnert dat je broeder of zuster jou iets verwijt, laat je gave dan bij het altaar achter. Ga je eerst met die ander verzoenen en kom daarna je offer brengen (Matt. 5:23).
en ook Petrus zegt dat gebed en aanbidding bij God niet zomaar doordringt:
U mannen, moet verstandig omgaan met uw vrouw, die kwetsbaarder is dan u. Behandel haar met respect (..) Dan staat niets uw gebeden in de weg (1 Pet. 3:7).
De profeten Jesaja en Amos verkondigen zelfs dat je soms maar beter maar de deuren van de kerk kan sluiten:
Houd op met die zinloze offergaven. Ik heb een afschuw van jullie wierook; jullie feesten, nieuwemaan en sabbar, ik duld ze niet naast al dat wangedrag (Jes. 1:13).
Bespaar Mij het geluid van jullie liederen. De klank van jullie harpen wil Ik niet horen. Laat liever het recht stromen als water, en de gerechtigheid als eeen altijd voortvloeiende beek (Amos 5:23).
God heeft liever een valse ouderwetse klungelige band van pure aanbidders die gericht zijn op gehoorzaamheid, dan een compleet geolied gelikt gepromoot gehyped optreden met de beste muzikanten maar wiens hart niet van plan is Gods wil te doen.
Wie zijn oor afwendt van het horen van de wet, diens gebed zelfs is een gruwel (Spr. 28:9).
Gelukkig heb ik de laatste tijd mogen meemaken dat aanbiddingsbands zich hebben bekeerd van het opvoeren van lege shows zonder gehoorzaamheid. Een band uit het noorden van het land (en er zijn meer voorbeelden) is naar aanleiding van radicale prediking God gaan zoeken, Zijn woord gaan openen, en hebben het besluit gemaakt heilig en rein te gaan leven. Samenwonen, seks voor het huwelijk, relaties die God niet wil – alles werd beleden. Sindsdien merken ze dat de kracht van Gods Geest en de wonderen enorm toenemen! “God geeft Zijn Geest aan wie gehoorzaam zijn” (Hand. 5:32).
Afgoderij: een andere Jezus
Cultuur is vaak net als de slinger van een klok. Van het ene uiterste naar het andere uiterste. Het pendulum qua Godsbeeld sloeg jarenlang door naar de kant van wetticisme. God werd te afstandelijk en toornig afgeschilderd. Maar nu zijn we aan de andere kant terechtgekomen, en is het extreme van wetteloosheid veel dominanter. God kan dan als té benaderbaar, té veilig, té alledaags worden in onze gedachten. Aanbidding wordt makkelijk als iets ‘gewoons’ beschouwd. Je komt zoals je bent, en je mag ook gewoon blíjven zoals je bent. En wij bepalen de voorwaarden waarop God het huis vult met Zijn glorie. Zeker niet op een manier waar we dood van gaan!
Het gouden kalf droeg niet de naam van een afgod, nee, Aäron zei: Dit kalf is Jahweh (‘de HEER’)! Goede Naam, verkeerde beeld. ‘Ik gooide het goud in het vuur en dit kwam er zomaar spontaan uit’, zei Aäron (Ex. 32:24). Een ‘god’ volgens de hun bekende cultuur, die van Egypte – waar alle goden op dieren lijken
Als we ons zelf een voorstelling van God gaan maken volgens onze eigen gedachten, dan krijgt God de vorm van wat in onze cultuur gangbaar is. Vroeger werd ons godsbeeld te streng. Nu misschien te ongevaarlijk?
Zo kunnen we zelfs ‘een andere Jezus’ krijgen, als we onze eigen selectie van eigenschappen gaan toepassen. Paulus waarschuwt de Korintiërs ervoor om de prediking over die ‘andere Jezus’ niet zomaar te tolereren (2 Kor. 11:4). Wij bepalen welke stukjes Jezus we wel of niet willen hebben! Zo worden wijzelf de ‘god’ die bepaalt wat ‘goed en kwaad’ aan God is.
Dus, wat nu als God het huis echt vult met Zijn glorie?
Als een band ons dit leert te zingen – ‘Vul dit huis met Uw glorie’ – dan moeten we geen voorwaarden stellen aan hoe God dat oprechte gebed wil beantwoorden. Het zou zomaar kunnen zijn dat Hij ons met wat er nu gebeurt, de weg laat zien hóe dat huis, Zijn kerk, weer gevuld kan worden met Zijn glorie. Niet alleen door de woorden, maar ook door de dáden van die band. Een daad die ons de weg laat zien van heiliging, hoe moeilijk, hoe pijnlijk, hoe cultureel ongunstig ook. Gods Woord is duidelijk over zonde. Ja, ook over hebzucht, trots, kwaadsprekerij, veroordelen en hoogmoed. En ook over elke seks buiten het levenslange huwelijk tussen man en vrouw. De recente pogingen om de duidelijke teksten hierover te ontkrachten ten spijt. Ik begrijp die pogingen heel goed. En mijn drang om ‘mijn leven te behouden’ en cultureel gunstig te liggen, laat me soms verlangen met die poging mee te kunnen gaan. Maar eerlijk die teksten én de hele Bijbel lezend, kan ik naar eer en geweten niet meegaan in deze uitleg. Voor mij zou het betekenen dat ik een ‘god naar ons eigen (culturele) beeld maak’.
Dan voel je dat je een stukje doodgaat. Of als je eerst je ruzie moet bijleggen, je echtgeno(o)t(e) beter moet behandelen, of zonde moet belijden, voor je komt aanbidden.
Het onderstreept trouwens opnieuw ook het belang van Bijbels leren denken. Over hoe we net als Jezus vriend van zondaars én een heilige kerk kunnen zijn (hier mijn idee daarover, artikel + preek). Maar altijd de keuze makende meer Gods goedkeuring te willen dan die van mensen. Dat is ware aanbidding.
Echte aanbidding is dodelijk voor je vlees. En waar Gods glorie het huis meer en meer vult, kan er ook meer van Gods zuiverende oordeel openbaar gaan worden (Jes. 26:8-9). Omdat God liefde is, wil Hij onze ogen openen voor wat anders moet. Maar waar we ons hart verharden, ziet het er niet best voor ons uit, zegt Gods Woord.
Dus laten we
‘aan de genade vasthouden en daardoor God dienen op een Hem welgevallige wijze, met ontzag en eerbied… Want onze God is een verterend vuur’ (Heb. 12:28-29).
Als we bereid zijn dood te gaan aan onszelf, zoals ik met Opwekking opnieuw moest doen, kunnen we het misschien overleven… als komt en Zijn huis vult met Zijn glorie.
