Toen in 2018 bekend werd dat God ons terug leidde van Aruba naar Nederland, werden we benaderd door Eric Cappelli, de Amerikaanse pastor-zendeling die VPE Kerkplanting in Nederland leidde, of we zijn stokje wilden overnemen als hij terug naar Amerika zou gaan. Toen we hiervoor baden, kregen we sterk het gevoel dat God ons uitdaagde 100 kerken in 10 jaar aan de VPE voor te leggen als uitdaging om voor te gaan.
Onze gedachtegang was zo: Als er tijdens een nationale vergadering met alle Geestvervulde leiders van Nederland een engel zou neerdalen, en ons namens God zou opdragen 100 kerken in 10 jaar te starten, koste wat kost… wat zouden we dan gaan doen? Wat zouden we opstarten en ondernemen? Wat zouden we veranderen aan onze organisatie, onze prioriteiten? Hoe zouden we jongeren en leiders gaan trainen? Nou, de engel is (nog) niet geweest, maar wat weerhoudt ons om tóch gewoon dit te gaan doen? Is het niet de enige optie als we van Jezus en van mensen houden, om hier alles op alles voor te zetten?
Nathalie en ik werden natuurlijk erg enthousiast van dit idee. Maar we twijfelden wel of iedereen dit ook zo zou oppikken. Is het niet te bedrijfsmatig, te menselijk of te Amerikaans voor nuchtere Nederlanders?
Maar bij terugkomst ging ik in gesprek met VPE-voorzitter Machiel Jonker, die hier nog niet van wist. Toen we gingen zitten zei hij: “Christian, toen ik aan het bidden was voelde ik dat God me zei: Ga voor 100 nieuwe kerken in 10 jaar”.
Hoe duidelijk wil je het hebben? We merken nu al dat er veel energie en enthousiasme loskomt. Dus we gaan ervoor. We gaan ervoor bidden, we gaan een structuur ervoor opzetten, we gaan een beweging starten die dit kan dragen. Natuurlijk gaat dit niet gebeuren door één kerkplanter, één gemeente, één organisatie. Maar als de Kerk als geheel hier achter gaat staan, is het mogelijk, en nog veel meer. Tot eer van Jezus en redding van mensen!”
