Je hoort wel eens sommigen spreken over mensen die meer mensgericht, en anderen die meer taakgericht of resultaatgericht zijn.
Als je moet kiezen tussen de 2 moet je altijd kiezen voor mensgericht zijn. Omdat God ons hierin het voorbeeld geeft.
Maar we hóeven niet te kiezen tussen deze twee. Het is in veel gevallen een vals dilemma.
Omdát mensen belangrijk zijn, moet je soms gericht zijn op bepaalde resultaten. Je bent in zo’n geval gericht op een resultaat waarmee veel mensen gezegend zullen worden. Dus je bent dan resultaatgericht bezig juist omdat je mensgericht bent. Je wil iets bereiken uit liefde voor mensen. Je bent taakgericht omdat het voleindigen van die taak een zegen zal zijn voor mensen.
Waar het dan om gaat is kiezen voor wélke mensen je op dat specifieke moment je je aandacht moet richten. Om even een heel Hollands voorbeeld te gebruiken: als je met je vinger in de dijk staat het water tegen te houden, heb je geen tijd even weg te gaan om een babbeltje met je oma te maken die achter een paar geraniums alleen thuis zit. Je kiest dan voor je taak, je resultaat: je hele dorp (inclusief je oma) redden van watersnood. Niet elk telefoontje direct aannemen, omdat je bezig bent een groter doel te bereiken – wat uiteindelijk ook het probleem zal oplossen van diegene die op dat moment belt voor een dringende zaak.
En aan de andere kant, soms moet je je grote project, je belangrijke e-mail of je boek neerleggen om met je kinderen te gaan spelen, te luisteren naar die collega die z’n problemen op tafel wil leggen. Leg die taak neer en richt je op de persoon. In veel gevallen zal -op de lange termijn- het gericht zijn op mensen op de juiste tijd, je helpen het resultaat te bereiken wat je graag wilt zien. Een leider die voortdurend de zweep over z’n mensen laat gaan om een doel te bereiken, maar geen oprechte aandacht heeft voor die mensen zelf, behaalt uiteindelijk z’n resultaat ook niet – of slechts op korte termijn, om het daarna snel weer ineen te zien storten – omdat de meeste mensen op lange termijn geen deel willen uitmaken van een team waar er geen persoonlijke verbondenheid is.
Het gaat dus niet per sé om een keuze tussen een taak/resultaat of een mens, maar eerder om het onderscheiden van wanneer welke mensen je aandacht nodig hebben, en welke keuze dat voor jou betekent in hoe je je tijd besteedt. Voor alles is een tijd, een tijd om je oma te bezoeken en een tijd om dat na te laten (Prediker 3).
