God en je partnerkeuze

Met wie moet ik trouwen? Heeft God daar iets over te zeggen?

Jazeker heeft Hij dat! Na bekering is verkering de belangrijkste keuze van je leven! In Gods ogen is een huwelijk voor het leven. Het is dus niet ‘even uitproberen’ en als het niet werkt weer uit elkaar. Je bent aan elkaar gebonden zolang jullie beiden leven (1 Kor. 7:39). Dus je keuze is onomkeerbaar (want met moord kom je ook niet zo makkelijk weg  ): ‘tot de dood jullie scheidt’. Natuurlijk wil een liefdevolle, goede Vader Zich daar maar al te graag over uitspreken, als we daarnaar zoeken!

Zorg dat je écht Gods wil wil doen!

Voor het ontvangen van leiding van God is het boven alles belangrijk dat we Zijn wil boven de onze stellen. Jezus belooft ons dat we Zijn stem zullen verstaan, wanneer we Gods wil willen doen boven de onze (Joh. 7:17). Bij onze doop hebben we onszelf overgegeven aan God (Rom. 6:3). Onze oude mens die zijn eigen wil wilde doen is gestorven, en we leven nu alleen nog voor Zijn eer. Hij heeft ons gekocht en betaald (1 Kor. 6:19), Hij is onze Heer en Eigenaar, we zijn niet meer ons eigen eigendom. Dat betekent dus dat Hij we Hem bij elke beslissing het recht geven te kiezen voor ons. We vertrouwen Hem die keuze toe, meer dan we ons eigen inzicht vertrouwen. Als we stiekem toch denken het zelf beter te weten, is het een garantie voor misleiding. Niet alleen op gebied van je partnerkeuze, maar op elk gebied van je leven.

Het begint er dus mee dat je zegt: “God, ik vertrouw U als mijn goede Vader, dat U beter weet wie bij me past dan ikzelf. Ik zal op U vertrouwen met heel mijn hart. Laat me Uw weg zien, ook in deze belangrijke levenskeuze”.

Geef je burgerlijke staat aan God

Ten eerste: offer je wens om te trouwen aan God. Hij geeft ons in 1 Kor. 7:25-40 een optie mee om te overdenken: alleen blijven.

Ik wil dat u zonder zorgen bent. De ongehuwde draagt zorg voor de dingen van de Heer, hoe hij de Heer zal behagen. Wie echter gehuwd is, draagt zorg voor de dingen van de wereld, hoe hij zijn vrouw zal behagen (…) Wie trouwt doet goed, wie niet trouwt doet beter.

Dit klinkt super extreem: iedereen wil toch trouwen? En God Zelf zegt: Het is niet goed dat de mens alleen is(Gen. 2:18). Maar overgave betekent dat we God ook met deze keus durven vertrouwen. De reden dat Paulus dit schrijft, is dat de tijd beperkt is(7:29): we hebben maar één leven om Gods Koninkrijk te brengen in deze wereld en mensen te redden voor de eeuwigheid. Onze eigen verlangens moeten vanuit liefde ondergeschikt gemaakt worden aan Gods liefde, die mensen tot inkeer en geloof wil brengen en zo redden van een eeuwig oordeel. En daar heeft Hij onze onverdeelde toewijding voor nodig, met zo min mogelijk afleiding (7:35).

Vraag God dus tot je te spreken óf Hij wel wil dat je gaat trouwen, of dat je meer vrucht voor Hem kan dragen wanneer je alleen blijft. Als je tóch besluit te trouwen, zondig je daarmee niet (7:28). Het is niet aan iedereen ‘gegeven’. Maar laten we daar niet meteen vanuit gaan bij onszelf, maar aan God toestaan tot ons te spreken hierover.

Geen ongelijk span

 Vorm geen ongelijk span met ongelovigen. Want wat heeft gerechtigheid te maken met wetteloosheid, en wat is de verwantschap tussen licht en duisternis? En welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial [de duivel]? Of wat deelt een gelovige met een ongelovige? (2 Korintiërs 6:14-15)

[Je bent] vrij om te trouwen met wie je wil, maar alleen in de Heer (1 Korintiërs 7:39b).

Door de hele Bijbel heen is God over één ding superduidelijk: trouw niet met een ongelovige. In het Oude Testament zijn verschillende verhalen van hoe Gods volk van het juiste pad afdwaalde door huwelijken met partners die andere goden dienden. Zelfs Salomo, de man die gold als de meest wijze koning ooit, en schrijven van 3 bijbelboeken, eindigde zonder God door huwelijken met vrouwen die Israëls God niet dienden:

Is het niet met betrekking tot deze dingen dat Salomo, de koning van Israël gezondigd heeft? Terwijl er onder veel heidenvolken geen koning was zoals hij, en hij zijn God lief was en God hem tot koning gesteld had over heel Israël? Ook hem deden de uitheemse vrouwen zondigen (Nehemia 13:26).

Een sterke waarschuwing: denk nooit dat je wijzer bent dan Salomo, dat je gerust Gods gebod kan negeren zonder schade te lijden!

Neem dus geen verkering met ongelovigen. Het kan niet Gods wil zijn! Als het Zijn plan voor je leven is, zal hij of zij oprecht tot bekering komen (en niet alleen om jou een plezier te doen). God is niet schizofreen: Hij zegt niet het ene in Zijn Woord, om je vervolgens er recht tegenin te ‘leiden’, met hoeveel ‘tekens’, engelen of profetieën je ook aan komt zetten. Een huwelijk van een gelovigen met een ongelovige kan dan ook niet worden ingezegend in onze gemeente, noch in welke gemeente dan ook die bijbelgetrouw wil zijn.

Waarom niet?

• God en wij houden heel veel van elke ongelovige. Het is dus nooit een afwijzing van de persoon zelf. Juist omdát we van hen houden, gehoorzamen we Gods Woord, want dan is Hij maximaal door ons heen te zien, en zal de wereld in Jezus’ Naam geloven! Maar totdat dat gebeurt, leeft een ongelovige nog in de wereld, en ‘we weten dat de hele wereld in het boze ligt’ (1 Joh. 5:19).Het verschil tussen gered en verloren moeten we niet onderschatten: elke ongelovige leeft, net als wij vóór onze bekering, onbewust onder invloed van de duisternis.

• God ziet man en vrouw als ze getrouwd zijn als ‘één vlees’. Wat jou raakt, raakt de ander, en andersom. De ongelovige partner is door de nog aanwezige zonde in zijn/ haar leven nog het terrein van de duivel. Satan zal die ‘invalspoort‘ dus naar hartelust gebruiken om Gods werk in jou kapot te maken, en door de huwelijksband heb je hem zelf die ingang gegeven.

• Het is niet prettig als je met je levenspartner niet kan delen over wat je ten diepste bezighoudt. Je zal elkaar maar ten dele kunnen begrijpen, en ten delen kunnen meehuilen en meelachen met elkaar. Het zal pittig kunnen zijn als je andere echtparen ziet die wél samen God dienen en hun geloofsbeleving samen delen. Je zal een deel van je leven altijd alleen moeten aangaan. Voor veel christenen die met ongelovigen zijn getrouwd wordt het dan ook zwaar om essentiële onderdelen van het leven met God – deelname aan het gemeenteleven, gebed, persoonlijk bijbellezen, heilig leven, getuigen en het doen van goede werken – op lange termijn vol te houden. Anders geloven leidt tot andere prioriteiten, andere weekindelingen, andere verwachtingen, andere principes rondom trouw, seksualiteit, financiën en opvoeden. Veel christenen met ongelovige partners voelen zich regelmatig verscheurd tussen God en hun huwelijk.

• Je zal zelf zwakker zijn in je geloof dan wanneer je een gelovige partner had gehad. Hiermee ontneem je God, je medegelovigen én de wereld die Jezus nodig heeft, een stukje van Gods Koninkrijk wat anders méér door je heen te zien was geweest. Daarom is een ongelijk span aangaan een zonde tegen zowel jezelf als anderen, tegen zowel de betreffende ongelovige partner als tegen de hemel.

• Je weet niet of je partner toch nog tot geloof zal komen. God geeft daar geen garanties voor. “Want hoe weet u, vrouw, of u uw man zult behouden? Of hoe weet u, man, of u uw vrouw zult behouden?” (1 Kor. 7:16). Als het toch gebeurd is, is dat niet dankzij, maar ondanks wat de gelovige gedaan heeft: ongehoorzaamheid aan Gods Woord.

• Je kinderen zullen met twee invloeden opgroeien. Het zal voor hen moeilijker zijn God te dienen en gered te worden dan als ze twee gelovige ouders hadden gehad, en daarmee zondig je tegen hen. “Hun kinderen spraken voor de helft Asdoditisch, en ze konden geen Judees spreken” (Neh. 13:24)– God heeft voor ons geen probleem met interculturele huwelijken, maar in Nehemia 13 gaat het over gelovigen die een ongelijk span zijn gaan vormen.

Wees niet naïef

Nu kan bovenstaande voor je duidelijk zijn. Maar er is nog een gevaar. Niet iedereen die zich christen noemt, is ook daadwerkelijk een christen. Helaas maar waar, en Gods Woord is daar heel duidelijk over. God roept ons dus op om een aanstaande partner te beoordelen– let goed op: dit is héél wat anders als veroordelen.

Jezus zegt: aan de vrucht herken je de boom (Mat. 7:20). Naar welke vruchten moet je kijken? Derek Prince geeft het volgende rijtje:

1. Getuigt hij/zij dat hij/zij wedergeboren is?
2. Is hij/zij toegewijde volger van Jezus, leest hij/zij de Bijbel en weet hij/zij in grote lijnen van de Bijbel leert?
3. Maakt hij/zij deel uit van een kerk waar het Woord van God wordt gepredikt?
4. Merk je dat hij/zij het fijn vindt om over geestelijke zaken te praten? (Mt. 12:34)
5. Leidt hij/zij in het algemeen een rein, zuiver leven en werkt hij/zij aan levensheiliging – dus breken met patronen van zonde?
6. Zie je bij de ander een oprecht verlangen om een getuige te zijn en andere gered te zien worden?
7. Is het zijn/haar verlangen dagelijks geleid te worden door en vol te zijn van de HG?

Omdat verliefdheid de blik van de meest wijze persoon kan vertroebelen, is het zeer aan te bevelen dat je volwassen gelovigen die veel van je houden met je mee laat kijken. Ideaal gezien zijn dit je ouders (dit is waarom de ‘ouderwetse’ gewoonte dat je ouders je partner uitkiezen, helemaal nog niet zo belachelijk is), maar dit kunnen ook twaalfleiders, voorgangers, oudsten, of andere vrienden zijn die de Heer en jou goed kennen. Sla hun advies niet zomaar in de wind! “De overwinning ligt in de veelheid van raadgevers” (Spr. 24:6).

OK, check, allebei gelovig: dus automatisch Gods keus voor mij?

Niet per sé. Er kunnen nog steeds dingen zijn die jullie zelf niet weten van elkaar, maar God wel. Zoek dus God met z’n tweeën: bid, lees Zijn Woord, dien in de gemeente. En vraag God om bevestiging. Dat kunnen zowel ‘natuurlijke’ bevestigingen zijn (groei naar elkaar toe, opbouwen van elkaars geloof etc.), als ‘bovennatuurlijke’. Hier zijn geen regels voor, alleen je relatie met God en elkaar, waarin je mag leren Zijn stem te verstaan. Volg Gods aanwijzingen, gebruik je verstand, luister naar je gevoel, vraag eerlijk advies van anderen die van je houden. Uiteindelijk is het je eigen keuze, en zal God je houden aan het verbond dat je zal sluiten, en je met Zijn liefde, genade en kracht helpen het geweldig te gaan doen met elkaar!

Blijf van andermans partner af

Zolang je nog niet getrouwd bent, en zeker als je nog geen zekerheid hebt óf je wel bij elkaar hoort, loop je het risico dat als je tijdens romantische momenten elkaar op allerlei gezellige plekken aanraakt, je lichaamsdelen van iemand aanraakt die uiteindelijk de echtgeno(o)t(e) van iemand anders zal worden! En de Bijbel zegt: Gij zult niet stelen. Zolang de kans bestaat dat hij/zij met iemand anders trouwt, handel dan zó als je zou willen dat iemand anders met jóuw aanstaande zou handelen in zo’n situatie (Mat. 7:12).

Ook als je wel zekerheid over elkaar hebt: bewaar seksualiteit voor je huwelijksnacht! Een goed advies is: ‘Raak niets aan wat je zelf niet hebt’ (en dan bedoelen we niet een bebaarde kin )

Voor wie al een relatie met een ongelovige heeft

Heb je verkering met een ongelovige? Of met iemand die zegt gelovig te zijn, maar niet de ‘vruchten van bekering’ (Luc. 3:8) lijkt te hebben in zijn/haar leven, zoals boven omschreven? Dan is het vervelende, maar beste advies voor je: maak de relatie uit. Let op: dit is iets wat niemand je kan opleggen. Je wordt hiertoe ook niet verplicht, en niet de kerk uitgeschopt of raar aangekeken als je dit niet doet. Beschouw dit als een advies gebaseerd op de Bijbel. Dit moet uit je eigen hart komen.  Maar als je zelf werkelijk opnieuw geboren bent, je bekeerd hebt, gestorven bent aan je oude mens en alleen Gods wil wil doen, zal uiteindelijk diep in je hart Gods Heilige Geest bevestigen, dat dit de beste weg is. Je kan Hem meer vertrouwen dan je eigen inzicht (Spr. 3:5).

Wees niet bang voor de gevolgen. Gods wil doen is uiteindelijk de veiligste plek die er is! Leg het zo goed mogelijk uit, maar gehoorzaam Gods Woord boven alles. Jezus zegt dat als we Hem willen volgen, het ons alles zal kunnen kosten: Wie bij Mij wil horen, moet meer van Mij houden dan van zijn vader, moeder, vrouw, kinderen, broers en zusters. Ik moet hem zelfs meer waard zijn dan zijn eigen leven (Luc. 14:26). Het beste wat je voor je partner kan doen, is God gehoorzamen. Zo geef je God de ruimte te werken in zijn/haar leven, en wordt de kans niet kleiner, maar juist groter dat hij/zij ook écht tot geloof komt.

Het is altijd een goed idee hier met een volwassen christen en/of een leider binnen Leef! over te spreken.

Voor wie al met een ongelovige getrouwd is

Het gebeurt natuurlijk regelmatig, dat een getrouwde man of vrouw tot geloof komt, maar de partner (nog) niet. God weet ervan, en Hij zegt in 1 Kor. 7:12-13: Als een broeder of zuster een ongelovige vrouw/man heeft en zij/hij ermee instemt bij hem te wonen, moet hij/zij haar niet verlaten. Dus blijf bij elkaar, God zal je zegenen! (Ben je niet getrouwd, maar woon je samen met een ongelovige, dan is het een ander verhaal. Sommige vormen van samenwonen zijn in feite vergelijkbaar (niet hetzelfde!) als een huwelijk, zeker als er kinderen in het spel zijn. Maar in andere gevallen is het het beste het samenwonen en samen slapen te beëindigen. Dit kan je het best bespreken met een volwassen gelovige / leider)

Maar was je al christen toen je trouwde met een ongelovige, raak dan niet in paniek. Of je het nu uit onwetendheid deed, of dat het een bewust afsluiten was voor Gods waarschuwing: God heeft je nog steeds knetter lief, en wil nog steeds Zijn plan met je leven weer oppakken. Ja, het zal wel zwaarder zijn als wanneer je een gelovige partner had gehad: dat deel is niet terug te draaien. Maar er staat een grote bemoediging in Gods Woord voor degenen die inzien dat ze door God niet te betrekken, verkeerde verbonden zijn aangegaan.

In Jozua 9 komt Israël de stam van de Gibeonieten tegen. Ze mogen met hen geen verbond sluiten omdat ze in het voor Israël bestemde gebied wonen. De Gibeonieten doen zich echter listig voor als reizigers uit een ver land. Het volk Israël maakt een fout: ze raadplegen God niet, maar keken alleen naar de natuurlijke (aardse, logische) kant van de zaak: hun kleren, hun schoenen en hun eten (9:14). Dit is vaak waar wij ook de mist ingaan: met alleen natuurlijke ogen kijken, maar God niet echt raadplegen.

Uiteindelijk komen ze achter het bedrog, maar ze weten ook dat het verbond niet verbroken kan worden. “Laat uw ja ja zijn, en uw nee nee”(Mat. 5:37). En dit geldt ook voor je huwelijk. Ook al bén je met de ‘verkeerde’ partner getrouwd: God wil nu dat je je verbond eert, en scheiden zou een zonde bovenop de vorige zonde zijn. Ook voor deze situatie geldt 1 Kor. 7:12-13: Als een broeder of zuster een ongelovige vrouw/man heeft en zij/hij ermee instemt bij hem te wonen, moet hij/zij haar niet verlaten.

Voorwaarde voor Gods steun is een grondige bekering. Dit betekent verantwoordelijkheid nemen voor je keuze (het niet op anderen of omstandigheden afschuiven), en dan je zonden belijden (de beslissing noemen zoals God het noemt: zonde, en niet ‘zwakheid’ of ‘vergissing’), je denken vernieuwen (nagaan welk verkeerd denken heeft kunnen leiden tot deze zonde, en wat Gods Woord hier tegenover zegt), en indien nodig figuurlijk (!) je ‘hand afhakken of oog uitrukken’ (Mat. 5:29-30, maatregelen nemen om te voorkomen dat je de zonde herhaalt).

Israëls nieuwe verbondspartner Gibeon wordt aangevallen, en zo komt het volk in een strijd terecht die God niet voor hen had gewild. Je komt dus als gelovige in problemen die God je voor had willen besparen, of had willen bewaren voor tot een later tijdstip. Midden in deze oorlog gebeurt een van de grootste wonderen ooit: God zet de draaiing van de aarde voor een volle dag stil, zodat de overwinning compleet behaald kan worden.

De bemoediging voor ons is dus, dat als we ons met hart en ziel bekeren van onze overmoed, waardoor we God niet betrokken in onze beslissingen, God vervolgens aarde en hemel stilzet (of beweegt) om ons te helpen de strijd te winnen, die voortkomt uit onze eigen domme keuzes. God vecht met je mee, om zelfs een verkeerd verbond te eren. En zo keert God voor wie Hem liefhebben zelfs hun eigen fouten en zonde om ten goede (Rom. 8:28).