Zijn Naam wordt van kind tot kind voortgeplant.
(Psalm 72:17)
Zo mooi hoe God geregeld heeft hoe mensen op aarde komen. We worden niet door een engel (of ooievaar) op de planeet gedumpt met een instructieboekje. We worden geboren dankzij een daad van liefde waar twee mensen, die op elkaar lijken maar toch ook heel verschillend zijn, met elkaar één worden. Wie kan het ooit mooier bedenken?
Natuurlijk denken we bij het lezen van dit mooie ideaal meteen aan hoe dit allemaal heel anders loopt. Seks tegen iemands wil. Ongewenste zwangerschappen. Miljoenen hartverscheurende abortussen. Gebroken of liefdeloze gezinnen. Eenzame mensen. Gods hart breekt hierover. We denken als mensen het beter te weten op het gebied van relaties, biologie en seksualiteit dan God, maar ondertussen worden dagelijks talloze harten gebroken door de gevolgen van onze eigenwijsheid.
God heeft genade voor al onze misstappen op deze gebieden. Waar we onze zonden eerlijk belijden en geloven dat Jezus’ bloed de schuld ervoor betaalt, worden we voluit vergeven en mogen we opnieuw beginnen. Maar omdat Hij liefde is, wil Hij wel dat we zo goed mogelijk weten hoe het wel bedoeld is, een prachtig, helder ontwerp:
- Het bijbelse huwelijk is voor man en vrouw (Rom. 1:24-27, Lev. 18:22 – en in de Bijbel zien we geen uitzondering voor wanneer dat plaatsvindt in een duurzame of geliikwaardige relatie, of dat het alleen verboden zou zijn omdat het bij afgoderij zou horen).
- Seks hoort alleen en alleen binnen dat levenslange verbond waarin twee mensen hun leven geven voor elkaar.
- En kinderen groeien het beste op in een gezin waarin papa en mama samen hun stukje van wie God is aan ze uitstralen: verschillend maar toch één. (Zie dag 45 meer over hoe krachtig God helpt als dingen toch misgaan).
En – heb je (nog) geen kinderen, haak niet af, ook jij moet dit weten – dan wil God dat we onze kinderen actief het geloof meegeven. Denk niet dat ze dat automatisch meekrijgen. De dingen die je met God meemaakt moet je vertellen:
Wij zullen ze niet verbergen voor hun kinderen, maar aan de volgende generatie de loffelijke daden van de HEER vertellen: Zijn kracht en Zijn wonderen die Hij gedaan heeft (Ps. 78:4).
Denk niet ‘dat weten ze toch wel’. Ze moeten de verhalen echt van je horen, en niet één keertje maar pas als ze gaan klagen dat het de zoveelste keer is, gaan ze het onthouden!
En Gods Woord overbrengen is ook iets dat elke ouder actief moet doen:
Houd de geboden die ik u vandaag opleg steeds in gedachten. Prent ze uw kinderen in en spreek er steeds over, thuis en onderweg, als u naar bed gaat en als u opstaat (Deuteronomium 6:6-7).
Laat het dus niet over aan de kinderwerkers, kerk of christelijke school. God geeft de dosering aan: altijd, overal. Wees niet zo hoogmoedig dat je het denkt beter te weten dan God. Maak het normaal dat het altijd over God gaat. Dat ze van huis uit over elk onderwerp thuis al gevormd zijn. Als jij het thuis niet doet, doet de duivel het wel voor je.
We zien in Daniël 1 hoe Babylon (satans werking door de wereld zonder God heen) Joodse jongens ontvoert en begint te hersenspoelen. Ze moeten anders gaan denken (‘geschriften’), spreken (‘taal’) en hun ziel met andere dingen gaan voeden (‘voedsel’): entertainment en ontspanning, vriendschappen, muziek, beïnvloeding. Uiteindelijke doel was hun naam – hun identiteit – te veranderen: van een naam met God erin (DaniEL, HananJA, MisaEL, AzarJA, van ‘El’ (God) en ‘Jahweh’) naar een naam met een afgod centraal (BELtsazar, SadrACH, MesACH, AbedNEGO: naar de goden Bel, Aku en Nego). Maar ze namen zich voor zich niet te besmetten, en bleken uiteindelijk tien keer zo gezond als de anderen… en uiteindelijk bekeerde de koning van Babylon zich door hen tot de ware God! Bereid je kinderen voor om deze keuze uiteindelijk zelf en vol overtuiging te maken!
God zegt dat onze kinderen eigenlijk Zíjn kinderen zijn (Ezech. 16:20-21). We krijgen ze in bruikleen. We zijn rentmeesters over ze, en Hij zal ons rekenschap vragen of we Hem hebben gehoorzaamd in de opvoeding. Belangrijkste daarin is onvoorwaardelijke liefde. Ze laten weten dat ze altijd welkom en geliefd zijn, of ze nou goed presteren of slecht.
Maar, of beter gezegd: en: die liefde betekent als het nodig is ook correctie. Het is soms makkelijker ze achter een scherm te zetten of fouten die je bij ze ziet te laten gaan. Maar God zegt: Wie nooit straft, haat zijn kind. Maar wie het liefheeft, straft het reeds op jonge leeftijd (Spr. 13:24), en Ouders, maak uw kinderen niet verbitterd, maar vorm en vermaan hen bij het opvoeden zoals de Heer dat wil (Ef. 6:4). Ook hierin roept God Zijn discipelen op te sterven aan zichzelf: jij wil misschien rust voor jezelf en dit laten gaan, maar je hoort de aansporing van Mijn Geest om nu ze te corrigeren, aandacht te schenken, aanwezig zijn, luisteren, ingrijpen… wat voor vorm die liefde ook maar moet krijgen.
En op die manier wordt het gezin de plek waar God Zijn werk in zowel deze als de volgende generatie krachtig tot stand kan brengen!
OM TE BESPREKEN:
Horen jouw kinderen Gods Woord in de dosering die God voorschrijft in Deut. 6?
Wat kan je hieraan doen?
ALS JE VERDER WIL LEZEN:
Ezech. 16:20, 1 Sam. 2:12-36, Gen. 18:19, Ex. 12:24-27, Jes. 38:19, Ps. 102:19
