Doel van de avond:
Iedereen vastberaden maken niet te stoppen met bidden tot ze zeker weten dat ze de doop in de Heilige Geest hebben ontvangen
Johannes antwoordde allen: Ik doop u wel met water, maar Hij komt Die sterker is dan ik, bij Wie ik niet waard ben de riem van Zijn sandalen los te maken. Hij zal u dopen met Geest en met vuur.
(Lukas 3:16).
De doop in de Heilige Geest is de eerste keer dat je de Heilige Geest ontvangt. De Bijbel laat ons zien dat voor wie zich bekeerd heeft en gelooft, er nog een belofte is waar we God naar mogen vragen: het ontvangen van de Heilige Geest. Het heet ‘doop’ in de Geest, omdat we helemaal ‘ondergedompeld’ worden, net als bij de doop in water, maar dan een onzichtbare doop, niet in water, maar in Geest.
Belangrijk: als je deze doop nog niet hebt ontvangen, betekent het niet dat de Heilige Geest niet in je werkzaam is (geweest). Niemand kan tot geloof komen zonder het werk van de Geest. Niemand kan zeggen dat Jezus Heer van haar/zijn leven is, zonder het werk van de Geest. Dus chill!
Maar: net als in de rivier van Ezechiël 47 (volgens Jezus, Joh. 7:37-39, een beeld van de Heilige Geest), kunnen we tot onze (1) enkels, (2) knieën en (3) heupen door het levende water lopen… maar daarbij houden we nog steeds zelf de controle. De laatste keer dat Ezechiël door de rivier ging, werd het zo diep dat hij niet meer zelf kon bepalen waar hij ging – de river bepaalde de richting, het was te diep om doorheen te lopen. Zie dit als een beeld van hoe God ons leven wil leiden – een rivier waar we heerlijk de controle aan hem kunnen overgeven. Met als startpunt het overgeven van de controle van onze tong, ons spreken, aan een werking die ons verstand (dat ook graag de controle houdt!) niet kan begrijpen.
Waarom?
Omdat we uit onszelf nooit Gods wil kunnen doen, komt God de Heilige Geest Zelf in ons wonen om ons te veranderen en te helpen deze wil wel te kunnen doen! We krijgen kracht om te getuigen (Hand. 1:8), een zalving als een innerlijke Tomtom om ons te leiden (1 Joh. 2:27), en God in ons die ons meer en meer heiligt (= op Jezus laat lijken) (2 Tess. 2:13).
Als je kijkt naar hoe de mensen zelf én omstanders wisten dat de Heilige Geest echt ontvangen was, dan zie je het volgende in deze 4 passages: 1x wordt er niet beschreven wat precies gebeurt, maar alleen dat omstanders zagen dat er iets gebeurde. Bij de andere 3x wordt er 3x vermeld dat mensen in tongen spraken, bij 2x ook dat ze profeteerden, en 1x dat ze ‘God groot maakten’ (lofprijzing). Het zijn dus allemaal verbale uitingen, en duidelijk merkbaar voor mensen eromheen. En spreken in tongen is dus iets wat we zeker mogen verwachten.
Ben je zonder dat je in tongen spreekt niet gedoopt in de Geest? Veel pinksterchristenen antwoorden: nee. De Bijbel is echter niet zo stellig. Wat wel zeker is, is dat het een merkbare ervaring is, voor de persoon én omstanders. Dus geen automatisch iets bij je doop (wat traditionelere kerken soms leren) of onmerkbaar bij je bekering, iets wat je gewoon moet geloven wat gebeurd is. Kracht om te getuigen is geen overbodige luxe – zorg dus dat je zeker weet dat het gebeurd is en stop niet eerder!
Voor wie?
Zij die zich bekeren van hun zonden en zich laten dopen (alhoewel je ook de Geest kan ontvangen voor je gedoopt bent, Hand. 10:44-48). Zij die God gehoorzaam zijn (Hand. 5:32). Zij die dorst hebben (Jes. 44:3. Joh. 7:37-39). Zij die er om bidden en blijven bidden tot het gebeurt (Luk. 11:9-13).
Een mensenlichaam mag er niet mee gezalfd worden; ook mag u niet iets soortgelijks maken volgens de bereidingswijze van deze olie. Ze is heilig, heilig moet ze voor u zijn (Exodus 30:32).
God zalft geen vlees, maar een wedergeboren Geest. De Geest is Gods ‘zegel’ van goedkeuring (Ef. 1:13, 4:30): dit is iemand die zich daadwerkelijk heeft bekeerd, echt gelooft.
Wanneer?
Niet automatisch bij je bekering. Handelingen spreekt duidelijk van een apart moment nadat je tot geloof komt – behalve in het geval van de Romeinen in Cornelius’ huis (Hand. 10). De discipelen ontvingen de Geest na 3 jaar met Jezus optrekken en 10 dagen bidden. De Samaritanen hadden zich bekeerd en lieten zich dopen, maar ontvingen de Geest pas toen de apostelen hen de handen oplegden. De Efeziërs na hun doop, toen Paulus hen de handen oplegde.
Soms spontaan zonder dat iemand er van weet of naar zoekt. Soms na aanhoudend bidden in geloof. Soms wordt er voor iemand gebeden, maar komt de merkbare Geestesdoop pas thuis of een tijdje later.
Oké, wat moet ik doen?
Niet: denken dat je het niet nodig hebt! Als je beseft hoe heftig Gods opdracht tot complete heiliging en wereldevangelisatie is, snap je dat je het je niet kan veroorloven iets te missen van wat God voor je heeft! Je moet dus wanhopig en dorstig zijn naar het doen van Gods wil. Dorst dorst dorst, honger en dorst, passie voor Gods wil en voor een doorbraak van Zijn Koninkrijk!
Niet: denken dat het niet voor jou is, dat God het alleen voor uitbundige extraverte types bedoeld heeft. Je kan je rustige zelf zijn en net zo vol zijn van de Geest.
Niet: denken dat je het al hebt, omdat je ‘Jezus in je hart hebt aangenomen’! Ga voor de echte ervaring, en wees niet tevreden met minder.
Niet: anderen zomaar nabrabbelen! God wil een pure ervaring voor je. Als het niet meteen gebeurt, blijf in vertrouwen doorbidden. Misschien wil God je iets laten zien. Bedenk dat gehoorzaamheid en oprechte bekering voorwaarden zijn voor het kunnen ontvangen. En als onze dorst nog niet groot genoeg is, houdt God soms Zijn belofte nog even terug, om ons onze afhankelijkheid van Hem dieper te laten ervaren..
Wat dan wel?
Voor je laten bidden, zelf bidden, of met anderen, erover lezen en jezelf lekker maken zodat je dorst naar Gods levende water zo uit de hand loopt dat het je hele leven beheerst. Volharden!! Het Koninkrijk breekt door en geweldenaars grijpen ernaar (Mat. 11:12) – kies voor een houding van vastbijten in Gods beloften. God belooft ons: Ik zal Mijn water gieten op dorstig land… (Jes. 44:3)!
